Ik heb een nieuwe vriendin. Mijn eerste dove vriendin. Ze kwam gisteren bij mij thee drinken en we zijn gaan wandelen.
Ik heb in die paar uur zoveel geleerd over mezelf. En hoe fijn het is om niet continu geconcentreerd te luisteren naar wat er gezegd wordt. Ik kon tijdens de wandeling me volledig overgeven aan het visuele en dus meer heb kunnen genieten van de wandeling. Ze vertelde (in gebaren natuurlijk) me ook over het niet gebruiken van je stem. Ik herken dat. Het is zoveel eenvoudiger om NIET te spreken alleen met gebaren te communiceren. Ik leerde dat ik toch weer in de valkuil was gestapt van: extra energie stoppen in horen om te communiceren ipv minder en meer te gebaren. Ik geef mijn gezin ook geen kans om te leren gebaren als IK alleen mijn best blijf doen om te communiceren.
Opvallend is dat de jongste veel gebaren gebruikt en vaak ook zonder stem. Gewoon weg omdat ze merkt dat dit minder frustratie oplevert voor haarzelf. Ik ga de CI vaker af doen. Zo geef ik de rest van het gezin de kans om te leren geduldig te zijn en mezelf de kans niet altijd alleen energie stoppen in communicatie maar dat de ander ook zijn/haar best moet doen. Dankjewel nieuwe vriendin voor deze eye-opener.
Reactie plaatsen
Reacties